Susuyorsun...devam et...
Merak
edilmeyen bir yürek kaç zaman tutunabilir anıların güler yüzüne..?
Tutundum, çırpındım düşmemek için, uçurumun kıyısında bana uzanan elin
yoktu, düştüm../ susuyorsun...devam et...
Bir zamanlar seni bir uçurumun kıyısından tuttuğumu ve
kurtardığımı söylerdin. Buna karşılık, ne söyleyeceğini bilemeyen bir
insanın, sol yanı şenlenen kadın rolünü oynuyordum. Yaşadıklarından
inatla ders almaya çalışan, her şeye rağmen sevgiye olan inancını
yitirmemiş, kıyısından deli, ucundan çocuk, gözleri denize girince
yeşile çalan küçük bir kızın tatlı tesellisiydi belki de güzel sözler
duymak. Seni gerçekten de kurtardığıma inandırmıştın beni.
Susuyorsun...devam et...
Her güzel başlayan
aşklar gibi şendik, heyecanlıydık, beklemedeydik. Görüşebileceğimiz
zamanların ayarlamalarında, duvarlara çentik atan mahkumlar gibiydik.
Korkularını ilk yenen sen oldun, sen akıttın dudaklarından "Seni çok
seviyorum" kelimelerini. Bense yaşadıklarını ve hatalarını tekrarlamak
istemeyen ama yine de konuşmak için çıldırasıya tetik de duran telaşlı
bir yürektim. Her şeye rağmen fazla bekletmedim seni. Bir gün,
beklediğim ama hiç ummadığım bir anda sana boşaldı dudaklarım; seni
seviyorum, diye...
Susuyorsun...devam et...
Bedenimden
önce beynimi tahrik eden bir adamın şarkısını dinliyordum. Bu yüzden
ilk karşılaşmamız, tedirgin iki insanın karşılaşması gibi değildi. Her
şeye rağmen, yaşadıklarına tez, utangaç bir profil çiziyordum ama seni
seviyordum. Yüreğim yerinden çıkacak gibiydi, yüreğim yerinden çıktı,
sen yerleştirdin. Özlemlerimi koynunda uyuttum ve sabahın ışıkları
vururken SENİ seyrettiğim yüzünü yüzümde unuttum.
Susuyorsun...devam et...
Yazdığın kelimeleri
bırak, adresime düşen yüz binlerce cümleden hiç birine sığdıramadın
beni. Yazdığın her satırda bir nehir gibi aktım bilinmezliğine. Başka
bir şehirden gökyüzüne gönderdiğin sıcacık kelimeler benim şehrimin
denizine düşüyordu ve ben her harfi tek tek çıkartırken derinlerden,
parmaklarıma denizin değil yüreğinin mavisi bulaşıyordu. Bütün
şiirlerini itinayla saklıyordum ve her aşk'da olası olan bir bitiş
ertesinde kullanmak üzere, mahkeme tutanaklarına şiirlerini şahit
olarak yazdırabileceğimi biliyordum. Çünkü şiirlerin çığlık çığlığa
konuşuyorlardı ve ben senin yokluğunla şiirlerinle dertleşiyordum.
Susuyorsun...devam et...
"Bekle" kelimesiyle
bitirdiğin her cümleyi virgülle uzattım ve bekleyişlerime sığdırdım
düşünü kurduğum geleceğimizi. Suskunluğu her gün daha fazla uzatıyordun
ve ben tek başıma yaşıyordum, seninle beraber ellerinden tuttuğumuz
ilişkimizi. Giderek uzaklaşıyordun, daha çok susuyordun ve ben
bilinmezlerin ortasında senin gerçekte neyin olduğumu öğrenmeye
çalışıyordum. Aylar geçiyordu, .Buna karşılık ben de "iyi ki sesin var
yoksa bu hasret beni öldürecek" diyen adamın ölüm haberini bekliyor
gibiydim. Her şeye rağmen bir şeylere sığınmak ve acılarımdan kurtulmak
istiyordum. Ne zaman sana ihtiyacım olsa, "aradığınız aşk'a şu an
ulaşılamıyor" diyen kadının mutlu sesi yankılanıyordu kulaklarımda. Sen
sorunlarınla uğraşıyordun, bense sessizliğinle, sevdamla ve
yalnızlığımla. Sevda, her şeye tek vücutmuş gibi göğüs germekti. Ben
bunu biliyordum, böyle seviyordum, sense girdiğin mağaranın içinden
uzattığım yardım elini bile görmüyordun.
Susuyorsun...devam et...
Herkes seni
soruyordu, selamını veriyordu, iletemiyordum. Hep böyle mi çalıyordu
sevdanın çanları, farklı olduğumu düşündüğün bana bile geçmişimde
bıraktığım yaralı sevdalarımı anımsatıyordun. Her şeye rağmen hiçbir
kötü sözü yakıştıramadım sana. Giderek çoğalan kırgınlıklarımı itinayla
kapatmaya çalıştım. Bir güzel sözün yeterdi belki, bekletirdi, sesimi
bile duymadın. Merak edilmeyen bir yürek kaç zaman tutunabilir anıların
güler yüzüne..? Tutundum, çırpındım düşmemek için, uçurumun kıyısında
bana uzanan elin yoktu, düştüm..
Susuyorsun...devam et...
Bize ait bir çok düşü
sen yaratmıştın ve sen yok ettin yine. Birer masal kahramanıydık ve
masal olarak kaldık, ilerde çocuklara anlatılmak üzere belki de.
Yaşadığım ve yaşattığım hiçbir şey için pişman değilim. Hatta bir de
teşekkürüm var sana, kendimi en güzel sevilen kadın gibi hissettirdiğin
için. Adı üstünde bir bekleyişti yaşadığım, belki bu da bir düştü,
uyandım, baktım ki yoksun, seni düşlerinde bıraktım.
Susuyorsun...devam et...
Bir aşk'a kaç aşk
sığar diye soruyor bir şair, ben aşkıma tek aşk sığdırmıştım oysa,
bilmeden ismimin bile unutulduğunu. Sorulması gereken sorular
tedavülden kalktı, ki zaten cevapları da sana aitti. Sana değil,
seninle bir ömrün düşünü kuran kendime yakıştıramadım "hoşça kal"
kelimesini. Ama sen, bedeni dar gelse de, almadan fikrimi, elbisesini
diktin vedanın. Bana sadece ortada kalmamak için giymek ve gitmek
düştü. Ama gitmek değil ki öfkeyle, kırgınlıklarla, acıyla, kendi
özgürlüğüm için bağışladım seni. Yine de, her şeye rağmen merak etmiyor
da değilim; içindeki hangi sen gerçekte sevdi beni..?, hangi sen
haykırdı gökyüzüne, sen bende ömürlük olmalısın diye..? ve hangi sen bu
kadar kayıtsız kalabildi yüreğini konuşturan bir kadının yüreğine..?
Susuyorsun...devam et...
Susuyorsun....konuşma...
Anasayfa 
