Ne çabuk geçti şu üç beş gün
İki yataklı bir han odasında
Halden bilir insanlar arasında
Suyunu içip sokağında yürüdüğün
Bu şehir yine bildiğin gibi
Alabildiğine sefalet ve biraz sevgi
Gidişine benden başka ağlayan olmadı
Bu binler, on binlerce kişiden
Kalanı ağlatır mı böyle her giden
Islıkla çaldığımız şarkıları
Sabahı ettiğimiz geceyi unutmadım
Bir günlük neşemle, üç günlük yatağım
Sayılı günler çabuk geçti, neyleyim
Hatıraların bizde kaldığına şükür
Onlar ki bizimle uyur, bizimle yürür
Ben artık o bildiğin adam değilim
Dün bir kilo rakıya *bana mısın* demezken
Şimdi sarhoşluğum erken başlıyor, erken
Kimler aldı kahvedeki yerimizi
Han odasında şimdi kimler yatıyor
Sokaklar camekanlar seni hatırlatıyor
Bir daha görmek kısmet değilse birbirimizi
Çaresiz mahşer gününü bekle sabırla
Beni de *İstediğin zaman* hatırla.
Ümit Yaşar Oğuzcan
|
Anasayfa 
