Bu Çiçek Senin İçin...

Misafir

Doruktan senin için kopardım bu çiçeği

O sarp bayırdan hani, suya iner eteği

Kartalın bildiği yalnız ve yaklaşabildiği

Sessizce seprilmişti kayanın çatlağında.

Gölgeler yıkıyordu burnun sağrılarını

Açıkça görüyordum: bir yengi alanında

Nasıl kızıl ve parlak bir utku anıtı

Olanca görkemiyle bir anda kurulursa

İşte tıpkı öylece

Güneşin gömülüp gittiği yerde gece

Bulutlardan bir tak yapıyordu kendine.

Yelkenliler bir bir erirken uzakta

Birkaç çatı eğimli bir vadinin dibinde

Parlayıp görünmekten ürker gibiydi sanki.

Sevdiğim, senin için kopardım bu çiçeği!

Evet, rengi uçuk ve koku yok tacında

Çünkü kökü dağların bu çetin yamacında

Yalnız su yosununun acı tuzunu içmiş.

Dedim ki: garip çiçek, şu tepenin üstünden

Bulutların, yosunun ve teknenin gittiği

Uçsuz bucaksızlığa yolcu olmalıydın sen.

Git öyleyse bir kalbin

Herşyeden daha derin uçurumunda dağıl

Başka bir acun olan o göğüste sol artık

Göğün seni sular için yarttığı besbelli

Ben'se Sevda'ya adadım işte seni!

Rüzgar birbirine katıyordu suları;

Yavaş yavaş silinen

Belirsiz bir ışık kalmıştı yalnız günden

Ah! nasıl acılıydım ve nasıl da derinden! ..

Düşler içindeydim ve kapkaranlık Gece

Sonsuz titreyişlerle doluyordu içime.

victor hugo