Cephede savaş son hızla devam ediyordu.Bombalar patlıyor,Mehmetçikler birer birer toprağa düşüyordu.Cephe gerisindeki sıhhıyelerde doktorlar ve hemşireler yaralılara yetişemiyorlardı.Durum ümitsiz olanlar bir kenara ayrılıyor;iyileşecek gibi olanlarla ilgileniliyordu.Vücüdünün büyük bir bölümü parçalnmış, bağırsakları dışar çıkmış bir Mehmetcik getirildi.Doktor onu görünce:''Götürün bunu,diğeri...''dedi.O sırada yaralı asker :''Baba benim.'' diyince doktor:''Oğlum Oğlum!''diyerek sarıldı. Ama yapılacak hiçbir şey yoktu.Yeni gelen,tedavisi yapılarak tekrar cepheye gidebilecek başka askerlerle ilgilenmek zorundaydı.Kendi oğluna ancak ertesi gün sıra gelmişti.Ama oğlu çoktan toprağa verilmişti.
YAŞAR AKSAN
Anasayfa 
